Z pewnością już słyszałeś lub słyszałaś o PRINCE2®. Kto by nie słyszał?
Ostatnia wersja standardu i metodyki pochodzi z 2017 roku, jednak jej historia sięga 1975 roku.
PROMPT
Wtedy to firma Simpact Systems Ltd. stworzyła na potrzeby zarządzania projektami metodę PROMPT. Czyli ta historia nie zaczyna się od administracji państwowej jak niektóre osoby twierdzą, tylko od sektora prywatnego.
W 1979 roku Central Computer and Telecommunications Agency (CCTA) odpowiadająca za wdrażanie projektów teleinformatycznych z budżetu państwa w Wielkiej Brytanii zastosowała ww. metodę na swoje potrzeby i tak powstał PROMPT II.
PRINCE®
Po raz pierwszy metoda ta została nazwana akronimem PRINCE® (od PRojects IN Controlled Environments) w 1989 roku. Pierwsza wersja opisywała jak zarządzać projektami teleinformatycznymi. Nie miała nawet postaci podręcznika, a zestawu kilku segregatorów opisujących zarządzanie projektem z uwzględnieniem produktów IT.
ulegała ewolucji i jest obecnie rezultatem pojawiających się w kolejnych wersjach zmian.
Pryncypia
Pryncypia pojawiły się dopiero od wersji 2009 w wyniku problemów ze zrozumieniem po czym można poznać, że projekt jest zgodny z PRINCE2®. W wersji 2002 i 2005 koniec każdego z rozdziałów opisujących procesy opisywał „Skalowalność” tłumacząc jak należy zastosować dany proces np. w małych i dużych projekcie.
Większość osób nie rozumiała jednak jak sprawdzić czy dany projekt jest realizowany zgodnie z metodą. Stąd brały się błędna próby sprawdzania zgodności na podstawie ilości produktów zarządczych (mylnie nazywanych „dokumentami”) znajdujących się w dodatku A podręcznika.
To ostatecznie doprowadziło do wyłonienia pryncypiów (wg. mnie lepiej zrozumiałych jako zasady), których spełnienie lub nie pomagało odpowiedzieć na pytanie: „Czy ten projekt jest zarządzany za pomocą PRINCE2®?”.
Tematy
Również liczba tematów nie była stała na przestrzeni kilku podręczników i paradoksalnie ich liczba zmalała.
W wersji 2002 i 2005 tematy nazywały się komponentami. Wcale nie było ich wtedy 7 tylko, aż 8. Oprócz tych, które znamy z aktualnej i poprzedniej wersji podręcznika, znajdował się również temat „Zarządzanie konfiguracją”. Opisywał on w jaki sposób należy zarządzać wytwarzanymi produktami i informacją na ich temat.
W kolejnych wersjach 2009 i 2017 ten temat nie znalazł już oddzielnego miejsca w podręczniku, tylko został wcielony do tematu „Zmiana” (opisującego jak w projekcie należy radzić sobie z pojawiającymi się zmianami produktów i otoczenia) powodując, że liczba tematów zmalała.
Procesy
Liczba procesów też nie pozostaje stała. Wersje 2002 i 2005 podręcznika opisywały 8 procesów. Aktualna i poprzednia wersja mówią jednak tylko o 7.
Stało się tak ponieważ jeden z procesów „Planowanie” używany przez inne procesy do planowania, został przeniesiony do tematu „Plany”.
Te same kroki, które były realizowane w procesie, są teraz omawiane w temacie pod nazwą „Rekomendowane podejście metodyki PRINCE2 do planowania opartego na produktach” powodując u czytelnika niemałe zamieszanie.
Dostosowanie do środowiska projektu
„Środowisko projektu”, a raczej dostosowanie do środowiska projektu to część, która pojawiła się dopiero w wersji 2009 podręcznika. Została ona wtedy opisana w rozdziale 19 podręcznika.
Niestety niezbyt wielu czytelników było na tyle zdeterminowanych by przeczytać ten rozdział po przebrnięciu przez pierwszych 18. Z tego powodu wiele osób próbowało stosować elementy metody tak samo niezależnie od środowiska i rozmiaru projektu.
Wersja 2017 podzieliła w związku z tym „Środowisko projektu” na dwa rozdziały tj. rozdział 4 tłumaczący jak dostosować metodykę pod kątem konkretnego produktu i rozdział 21 opisujący jak wdrażać PRINCE2 na potrzeby całej organizacji.
To powinno pozwolić zrozumieć, że metoda powinna być dostosowywana pod kątem każdego projektu i jego środowiska. Tym co to jednak utrudnia jest nieznajomość elementów metodyki po lekturze 3 pierwszych rozdziałów.
Powyżej opisałem tylko główne zagadnienia wynikające ze zmian pomiędzy wersjami podręcznika PRINCE2. Ich zrozumienie jest kluczem do zrozumienia i nauczenia się metodyki.
W tym celu polecam samodzielne przestudiowanie tych różnych wersji podręcznika, lub też skorzystanie z udziału w szkoleniu trenera, który te wersje zna i potrafi wytłumaczyć wynikające z nich konsekwencje.
Absolwent Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego, Podyplomowych Studiów Telekomunikacji, Informatyki i Zarządzania CITCOM Politechniki Warszawskiej, oraz Programu Executive MBA Politechniki Warszawskiej, London Business School, HEC, NHH.
Od 1993 roku związany z zarządzaniem.
Najpierw jako przedsiębiorca w branży wydawniczej w latach 1993-1998. Potem jako Kierownik Projektu i Programu dla takich organizacji jak: IBM Polska sp. z o.o., NASK j.b.-r i NTI sp. z o.o. (w latach 1999-2004).
Od 2004 jako przedsiębiorca w branży szkoleń akredytowanych (PRINCE2®, AgilePM®, PRINCE2®Agile, MoR®, P3O®, MSP®, OBASHI®, Facilitation®, MoP®, AQRO®, SAF®), gdzie jako Approved Trainer pomógł zdobyć międzynarodowe certyfikaty z zarządzania ponad 4000 osób.
Był także wykładowcą Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego, Szkoły Biznesu Politechniki Warszawskiej oraz w Wyższej Szkoły Finansów i Zarządzania.
Jest współautorem międzynarodowych i polskich książek, oraz recenzentem międzynarodowych podręczników zarządzania (PRINCE2 20017, MoR, MSP, P3O, AgilePM).
Jego artykuły były publikowane w takich czasopismach jak “Zarządzanie Projektami”, “Computerworld”, „IT WIZ”, “Strefa PMI”, “Gazeta Finansowa”,
Aby zapewnić jak najlepsze wrażenia, korzystamy z technologii, takich jak pliki cookie, do przechowywania i/lub uzyskiwania dostępu do informacji o urządzeniu. Zgoda na te technologie pozwoli nam przetwarzać dane, takie jak zachowanie podczas przeglądania lub unikalne identyfikatory na tej stronie. Brak wyrażenia zgody lub wycofanie zgody może niekorzystnie wpłynąć na niektóre cechy i funkcje.
Funkcjonalne Zawsze aktywne
Przechowywanie lub dostęp do danych technicznych jest ściśle konieczny do uzasadnionego celu umożliwienia korzystania z konkretnej usługi wyraźnie żądanej przez subskrybenta lub użytkownika, lub wyłącznie w celu przeprowadzenia transmisji komunikatu przez sieć łączności elektronicznej.
Preferencje
Przechowywanie lub dostęp techniczny jest niezbędny do uzasadnionego celu przechowywania preferencji, o które nie prosi subskrybent lub użytkownik.
Statystyka
Przechowywanie techniczne lub dostęp, który jest używany wyłącznie do celów statystycznych.Przechowywanie techniczne lub dostęp, który jest używany wyłącznie do anonimowych celów statystycznych. Bez wezwania do sądu, dobrowolnego podporządkowania się dostawcy usług internetowych lub dodatkowych zapisów od strony trzeciej, informacje przechowywane lub pobierane wyłącznie w tym celu zwykle nie mogą być wykorzystywane do identyfikacji użytkownika.
Marketing
Przechowywanie lub dostęp techniczny jest wymagany do tworzenia profili użytkowników w celu wysyłania reklam lub śledzenia użytkownika na stronie internetowej lub na kilku stronach internetowych w podobnych celach marketingowych.